استاد شفق پس از نا امیدی ادامه تحصیل در خارج، همراه با تعدادی از همفکران خویش جهت سهم‌گیری در مبارزات مردم افغانستان به زادگاهش بازگشت. جبهات ولایت سرپل در آن زمان تحت عنوان «انجمن اسلامی جوزجان» (چون در آن وقت ولایت سرپل بخشی از ولایت جوزجان بود) فعال شده بود و ایشان بحیث معاون سیاسی انجمن نامبرده تعیین گردید. به اهتمام وی و سایر همکارانش مراکز فرهنگی و آموزشی در سراسر ساحات تحت کنترل پایگاه نام‌برده گشوده شدند.

در سال ۱۳۶۰خورشیدی بار دیگر به هدف ادامه تحصیل عازم خارج از کشور گردید که این بارنیز به آرزوی خود نرسید.لذا پس ازادای فریضه حج، در زمستان سال ۱۳۶۳ فرماندهی ۴۵۰ نفر از جوانان مهاجر را به عهده گرفته، راهی ولایات شمال کشور گردید. او بعد از ۴۵ روز طی مسیر پیاده با تحمل شرایط دشوار زمستانی به زادگاهش رسید و مجددا به معاونت سیاسی پایگاه نامبرده منصوب شد.

ایشان در سال ۱۳۶۴ بعد از فراهم شدن شرایط لازم، در تعامل با سایر مسئولان،( پایگاه مرکزی رسالت) را در مرکز ولسوالی بلخاب ولایت سرپل تاسیس نمود. با آغاز کار پایگاه موصوف، باکسب آرای اکثریت اعضای حاضر، حجت الاسلام سید حسن رضا عادلی بحیث رییس و آقای عبدالحق شفق بحیث معاون پایگاه انتخاب شدند. او همواره در سطح ولایات سرپل، بلخ و سمنگان از فعالیت های جهادی همسنگرانش احوال‌گیری و نظارت می‌کرد.

با آغاز تلاش های مقدماتی به هدف شکل گیری «حزب وحدت اسلامی افغانستان»، وی در اولین نشست تأسیس حزب در تابستان ۱۳۶۷ در مرکز ولسوالی لعل و سرجنگل ولایت غوراشتراک و حضور فعال داشت. در خزان سال ۱۳۶۷ برای پیگیری مسایل مربوط به تشکیل حزب وحدت به شهر بامیان رفت.درکنار ۱۵ تا ۱۸ نفر از بزرگان هزاره و شیعه افغانستان، بعداز هفت ماه پایداری، همدوش باسائربزرگان حاضردربامیان، تلاش نمود تا پیش نویس اساسنامه و آیین نامه های کمیته های کاری حزب را تهیه نمایند. ایشان علاوه بر همکاری در تهیه اساسنامه، بیش از ۶۰ در صد آیین نامه‌های کمیته های حزب را نیز تهیه نمودویکی ازبنیانگذاران ارشدحزب وحدت شمر ده می شود. پس از تأسیس حزب وحدت اسلامی افغانستان، درزمستان سال ۱۳۶۸ ایشان بحیث معاون امنیتی در ترکیب هیت اعزامی برای اعلان موجودیت حزب وحدت، عازم پاکستان و ایران گردید.

استاد شفق از سال ۱۳۶۸ تا اوایل سال ۱۳۷۰ ازجایگاه رئیس یکی ازکمیته ها، عضو شورای نمایندگی‌ خارج از کشور بود. و بعد از تشکیل اولین کنگره حزب در سال ۱۳۷۰ در ولسوالی یکاولنگ ولایت بامیان، در جلسات شورای مرکزی که پس ازختم جلسات کنگره، در مرکز بامیان ادامه یافت به حیث رییس کمسیون سیاسی و سخنگوی حزب وحدت اسلامی افغانستان انتخاب گردید. و تا سال ۱۳۷۲ در این سمت فعالیت نمود. بعد از سقوط رژیم کمونیستی در بهار ۱۳۷۱و ایجاد شورای تصمیم گیری حزب وحدت اسلامی در کابل، وی به عضویت شورای تصمیم گیری کابل درآمد. در این فرصت علاوه بر حفظ مسئولیت های حزبی به عنوان عضو شورای عالی جهادی افغانستان، تحت ریاست پرفیسور حضرت صبغت الله مجددی نیز فعالیت می‌نمود. در سال ۱۳۷۳ به عنوان رییس عمومی شوراهای نمایندگی حزب وحدت در خارج از کشور تعیین شد.

با انشعاب حزب وحدت در سال ۱۳۷۳ در کابل، دفاتر نمایندگی این حزب در خارج از کشور نیز تفکیک گردید. هم زمان کابل توسط طالبان اشغال شد و دولت اسلامی افغانستان،بعدازسقوط کابل، تحت ریاست استاد ربانی در ولایت تخار به کارهای خود ادامه داد. استاد شفق در آن دوره مدتی به‌حیث وزیر کار و امور اجتماعی انجام وظیفه نمود.

پس از شکل گیری و توسعه جبهات مقاومت علیه طالبان، فعالیت‌های سیاسی مخالفان نیز، در چهار محور عمده گسترش یافت: محور رم، محور جبهه مقاومت شمال، گروپ قبرس و مجموعه پیشاور. استاد شفق از اعضای ارشد گروپ قبرس بود که به هدف بازگشت آرامش در وطن از طریق پروسه سیاسی، در جلسات و سفرهای مختلف در کشور های منطقه و فرا منطقه حضور فعال داشت. حادثه ۱۸ سنبله ۱۳۸۰ در ولایت تخار که منجر به شهادت احمد شاه مسعود گردید، متعاقب آن رخداد خونین ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ که مرکز تجارتی نیویورک را هدف قرارداد ومنجر به سقوط حاکمیت طالبان و برگزاری اجلاس بُن برای تعیین نظام آینده افغانستان گردید. وی درشکل گیری اداره موقت ازطریق اجلاس بن نقش بارزداشت.

با تشکیل اداره موقت، در ۲۱ جوزای ۱۳۸۱ به عنوان عضو در لویه جرگه اضطراری شرکت نمود. و بتاریخ ۲۲ قوس ۱۳۸۲ در لوی جرگه تصویب قانون اساسی به عنوان وکیل منتخب مردم ولایت سرپل حضوریافت و در انتخابات تعیین هیئت اداری لوی جرگه داوطلب عضویت هیات اداری جرگه گردیدکه با کسب ارای لازم به‌حیث نائب اول جرگه انتخاب گردید. در همان سال نقش مهمی در تأسیس ریاست مستقل اداره ی مبارزه با ارتشاء و فساد اداری افغانستان داشت. و سایر فعالیت های دولتی و رسمی ایشان در دوره جمهوریت به ترتیب ذیل است:

1. یکم: ولایت سمنگان
   از تاریخ ۱۳ اسد ۱۳۸۳ تا ۲۷ ماه عقرب ۱۳۸۶ به مدت سه سال به‌حیث والی ولایت سمنگان انجام وظیفه نمود.درسمنگان پروژه‌های انکشافی بسیاری را در سکتور های مختلف تطبیق کرد، از جمله در مورد سه پروژه حیاتی و استراتژیک ذیل که خواست جدی مردم سمنگان بود، تلاش و اقدامات مؤثر ابتدایی را آغاز نمود:
   • تطبیق ماسترپلان تفصیلی شهر ایبک به موقعیت شرق شاهراه عمومی. خوشبختانه این پروژه در نهایت تطبیق و در اختیار اهالی قرار گرفت.
   • تلاش مقدماتی به هدف تطبیق پروژه انتقال آب اشامیدنی سالم از ولسوالی خرم و سارباغ به مرکزولایت،سرانجام با تطبیق این پروژه بزرگترین مشکل و دغدغه مردم مرکز ولایت رفع گردید.
   • اسفالت سرک معادن ذغال سنگ ولسوالی دره صوف بالا تا شهر مزار شریف. این پروژه با تلاش همه جانبه مسئولین ولایت و همکاری بی دریغ وزیر محترم فوائد عامه وقت جناب سهراب علی صفری، بعداز طی مراحل اداری تطبیق و تکمیل شد.
2. دوم : ولایت فاریاب
   از تاریخ ۲۸ ماه عقرب ۱۳۸۶ تا ۲۵ ماه اسد ۱۳۹۱ به مدت بیش از پنج سال به‌حیث والی فاریاب ایفای وظیفه نمود. در این دوره، خدمات گسترده‌ای در فاریاب، تحت رهبری ایشان صورت گرفت. هزاران پروژه خُرد و متوسط از طراحی تا تطبیق، تکمیل گردید که موارد ذیل از عمده‌ترین آن‌ها هستند:
   • آغاز و تکمیل اسفالت اساسی سرک حدفاصل ولسوالی های چهارگانه اندخوی الی پنج کیلومتری ولسوالی غورماچ به طول بیش از ۲۳۷ کیلومتر؛
   • توسعه شبکه برق وارداتی در مرکز و تمام روستاهای ۹ ولسوالی ولایت فاریاب؛
   • تاسیس شهرک تجارتی و ایجاد اداره شاروالی در بندر مرزی آقینه؛
   • تکمیل پروژه ی میدان هوایی ملکی شهر میمنه؛
   • اسفالت جاده های چندین ولسوالی ولایت فاریاب؛
   • انتقال آب آشامیدنی سالم از آمو دریا به طول ۱۲۰ کیلومتر برای ساکنین ولسوالی های چهارگانه اندخوی؛
   • جذب بودجه و اعمار ساختمان های لیلیه و تدریسی برای دانشگاه فاریاب؛
3. سوم: ولایت دایکندی
   استاد شفق از دوم ماه ثور ۱۳۹۲ تا پنجم سرطان ۱۳۹۴به مدت دو سال به‌حیث والی دایکندی انجام وظیفه نمود.
   دایکندی ولایت تازه تأسیس بود که در مدت کوتاه ایجاد خود تا آن زمان چهار والی را پشت سر گذرانده بود. و همه چیز در حالت قبلی قرار داشت. مرکز ولایت به دلیل عدم تطبیق ماستر پلان شهری مانند یک دهکده کلان دیده می‌شد. جز چند مورد معدود بر روی رودخانه ها پلی ساخته نشده بود. در تمام ولایت حتی جاده ی درجه دو معیاری وجود نداشت. کار میدان هوایی به مشکل تخنیکی برخورده بود. برق، آب آشامیدنی صحی، مراکز ورزشی و بند برق وجود نداشت. بیش از هشتاد فیصد مکاتب فاقد امکانات و تعمیر بودند. شفاخانه‌ی ولایتی وجود نداشت و مراکز صحی در سراسر ولایت فاقد تعمیر اساسی و با مشکلات زیاد مواجه بودند. این حالات در شرایطی قرار داشت که همزمان با آغاز مسئولیت ایشان، مؤسسات امداد رسان در آستانه سال ۲۰۱۴ میلادی، عملا در حال ترک افغانستان بودند. از سوی ديگر انتخابات ریاست جمهوری در شرُف برگزاری بود، رییس جمهور و همکارانش درکابینه، تنها به انتخابات و نتایج آن فکر می‌کردند. با تلاش، ابتکار، همکاری فزاینده و جلب حمایت بزرگان دایکندی، ایشان موفق شد علاوه بر صدها پروژه‌ای خُرد و متوسط، برای پروژه های نسبتا عمده ذیل بودجه جذب و آن‌ها را در مرحله اجرا بگذارد.
   • با جلب رضایت مدعیان مالکیت اراضی محل اعمار شهرک جدید نیلی، که از موانع اصلی برای تطبیق ماستر پلان شهری محسوب می‌گردید. مهم ترین مانع رفع گردید و پروژه در مرحله خط اندازی و تطبیق قرار گرفت که امروزشاهد ایجاد یک شهر معیاری درمرکزولایت موصوف هستیم
   • تطبیق پروژه چوک (میدان مرکزی) شهر جدید به مساحت ۱۰ جریب زمین؛
   • جذب بودجه و تطبیق پروژه شفاخانه ۱۰۰ بستر ولایتی و ۸۵ مرکز صحی فرعی در ساحات محروم و دوردست؛
   • جذب بودجه و تطبیق پروژه حیاتی بند برق سوختوک در مرکز نیلی؛
   • اخذ منظوری مؤسسه ی تحصیلات عالی دایکندی به ظرفیت دو دانشکده ای زراعت و تعلیم و تربیت. فعال سازی مؤسسه و جذب اساتید و ایجاد تسهیلات لازم به آنان؛
   • جذب بودجه و اعمار ساختمان های استاندارد تدریسی و لیلیه برای موسسه تحصیلات عالی دایکندی؛
   • علاوه بر مراکز فعال مخابراتی موجود در سطح مرکز و لسوالی ها، اخذ مجوز تطبیق ۲۱ استیشن جدید مخابراتی در مناطق محروم و دور دست؛
   • جغل اندازی درجه دو، سرک شاهراه از شهر نیلی الی بازار بند کوسه ولسوالی ورس ولایت بامیان؛
   • اخذ منظوری و تطبیق ۲۰ کیلومتر سرک اسفالت از مرکز نیلی الی بند بُرلان شهرستان؛
   • تکمیل پروژه استودیوم ورزشی مرکز نیلی؛
   • جغل اندازی صدها کیلومتر سرک در ولسوالی ها و روستا ها؛
   • تکمیل کار میدان هوایی فعلی.
   • سروی، اسکیچ، دیزاین، اخذ منظوری برای اعمار میدان هوایی معیاری جدید در مرکز شهر نیلی؛
   • جذب بودجه و طی مراحل اسناد تخنیکی، اسفالت ۸ کیلومتر سرک داخل شهر جدید نیلی.وختم پروسه داوطلبی؛
   • افتتاح کار شهرک عودت کنندگان.
4. چهارم: ولایت تخار
   از تاریخ نوزدهم ماه حمل ۱۳۹۸ برابر با دهم آپریل۲۰۱۹ تا نوزدهم قوس ۱۳۹۹ استاد شفق به‌ حیث والی ولایت تخار ایفا وظیفه نمود. در آن زمان جنگ و تهاجمات طالبان علیه نیروهای دولتی در ولایت تخار به شدت درحال گسترش بود. ایشان ضمن مدیریت جنگ، مراقبت و نظارت از تطبیق پروژه های کوچک و متوسط را در این ولایت به عهده داشت، به یژه تطبیق سه پروژه استراتژیک و مهم ذیل را در آن ولایت بیشتر در محراق توجه قرار داد:
   • وصل کردن ولایات شمال- شرق از طریق دره ورسج به ولایت پنجشیر و کابل، که خوشبختانه این پروژه به شدت تحت کار قرار گرفت؛
   • طراحی میدان هوایی معیاری که اسناد این پروژه بعد از طی مراحل تکمیل و بودجه اعمار آن جذب گردید؛
   • آغاز همزمان کار اسفالت جاده های بین شهری پنج ولسوالی ماوراء کوکچه بعد از طی مراحل اسنادی و جذب بودجه.
5. پنجم: ولایت سرپل
   در تاریخ ۳۰ برج جوزای ۱۴۰۰ برابر با ۲۰ جون ۲۰۲۱ همزمان با سقوط پی در پی مراکز ولسوالی‌ها و قریه جات، حکومت مرکزی استاد شفق را بحیث والی ولایت سرپل توظیف نمود. این مسئولیت در شرایطی به او سپرده شد که تمام ولسوالی ها و قریه جات ولایت سرپل به جز ولسوالی بلخاب، به کنترل گروه طالبان درآمده بود و مرکز ولایت نیز از چهار جهت در محاصره کامل بود. او این مأموریت خطیر را بخاطر عشق به وطن و مردم با تمام تهدیدات آن پذیرفت. و در نخستین اقدام با افراز پسته های مستحکم، خطوط دفاعی اطراف مرکز ولایت را ایجاد نمود. و با جذب جمع کثیری از جوانان داوطلب، امیدواری برای دفاع از مرکز ولایت را افزایش داد. ایشان در تمام مدت مسئولیت خود مصروف دفاع در برابر تهاجمات دوامدار مخالفین بود. سرانجام به تاریخ هفدهم ماه اسد ۱۴۰۰ بعد از سقوط مرکز ولایت جوزجان و برخی ولایات دیگر، حسب دستور وزیر دفاع وقت در شرایط که هیچ راه بیرون رفت از محاصره وجود نداشت، مجبور به تخلیه شهر و ترک سنگر های دفاعی گردید. و در یک اقدام معجزه آسا همراه با ۲۷۲ نفر از نیرو های همکار خود درحالیکه تعدادی از آنان مجروح بودند شب هنگام از محاصره خارج گردیده خود و همرزمانش را به میدان هوایی شبرغان رسانید که تا آن دم تنها منطقه تحت کنترل نیروهای دولتی درولایت جوزجان بود. او سپس به شهر مزار شریف رفت و در ۲۲ ماه اسد ۱۴۰۰ به کابل رسید. بعد از سقوط نظام جمهوریت در ۲۴ ماه اسد ۱۴۰۰، مدت دو هفته را در یکی از محلات شهر کابل بطور غیر علنی سپری نمود. در نهایت به تاریخ پنجم ماه سنبله ۱۴۰۰ برابر با ۲۷ آگوست ۲۰۲۱ از طریق مرز زمینی ذریعه یک عراده موتر سرویس از کشور خارج گردید و فعلا همانند بسیاری از هموطنان خود در دیار غربت به سر می برد.